joi, 19 noiembrie 2020

Poem de Mauricio Alfredo Escribano (*trad. în română)

 


***
aún tengo un poco de tabaco
y un ángel viejo me acompaña
cuando hay vino
recuerdo haberlo visto
en la luz de una ciruela
era noche estoy seguro
y la luna me clavaba
un diente azul entre las cejas
fue tristísima mi vida
hubo espadas en mi espalda
perfectas asesinas
soy el hombre que está lejos
ya sin padres sin hermanos
sin abuelos
más de una vez me mataron
pero no es cierto que haya muerto
sigo ardiendo en una piedra
junto al río
las cosas son así
me fundo en la evidencia
lo dicen las alondras
 
***
mai am câteva foi de tutun
și un înger bătrân mă acompaniază
când vinul îmi stă pe masă
îmi amintesc că l-am văzut
reflectat în lumina unei prune
era noapte sunt sigur de asta
și luna îmi înfigea sub arcade
un dinte albastru
fost-a foarte tristă viața-mi
cuțite mi-au înfipt în spate
asasine perfecte
sunt un om care stă departe
rămas fără părinți fără frați
fără bătrânii din casă
m-au ucis nu o dată
dar nu m-au omorât cum se vede
mocnesc și acum într-o piatră
pe marginea râului
lucrurile nu pot fi schimbate
licăresc sub valuri
o spun de sus ciocârliile

*A. Langa

2 comentarii :