duminică, 15 mai 2011

Silvia Caloianu. Poem tradus în limba spaniolă

Silvia Caloianu

àvila
noaptea în àvila e plină de fantome
chiar şi sub statuia sfintei tereza am văzut chipul tău
pentru un sfert de secundă
am promis unei pietre de acolo că mă voi întoarce
pretext sau cauză
am rătăcit cu toţii după aceea şi numai eu ştiam
nu găseam nici hotel nici maşină
dar au ţipat cocorii în clopotniţa catedralei
probabil noaptea par mai tânără
chiar şi într-un oraş medieval

acum când îţi povestesc mă simt în pielea bărbatului beat
care mă implora dintr-o coastă a restaurantului să nu îi fac poze
în timp ce eu cu gândul aiurea îmi savuram şerbetul de lămâie
sprijinindu-mi ambele braţe de firul unui gust amărui
el se agita iar vocea sa umilă amintea plânsul unui copil abandonat
se spune că maica tereza a fost atât de supărată părăsind àvila
încât s-a oprit în poartă să îşi scuture pantofii de praful acesteia
comentând pentru lumile viitoare

despre mine mai ştiu că nu aveam somn

pe geam câteva picături de ploaie în violet
păreau nişte lacrimi pe obrajii unui bufon extrem de vesel

àvila
la noche en àvila está llena de fantasmas
incluso debajo de la estatuya de santa teresa he visto tu rostro
durante un cuarto de secunda
he prometido a una piedra de allá que voy a volver
un pretexto o una causa
entonces nos hemos perdido y solo yo lo sabia
no encontramos ni hotel ni coche 
pero han gritado los grúas en el campanario de la catedral

probablemente parezco mas joven por la noche
incluso en una ciudad medieval

ahora cuando te lo cuento me siento como el varón borracho
que me implora desde una esquina del restaurante para no hacerle fotos
en el momento que yo con los pensamientos errantes disfrutaba del sorbete de limón
apoyándome con ambos los manos de una fina sensación amarga
el se agitaba y su voz humilde recordaba el llanto de un  niño abandonado.

se dice que madre teresa estaba tan enfadada dejando àvila
que se paro en la puerta de la salida para sacudir los zapatos de polvo urbano
comentando los hechos para las futuras generaciones.

sobre mi lo se mas que no pudría dormir

en la ventana unas cuantas gotas de lluvia de color violeta
parecía que son unas lágrimas en las mejillas de un bufón muy alegre
  
 

Niciun comentariu :

Trimiteți un comentariu